https://www.thisdayinmusic.com/liner-notes/i-cant-get-no-satisfaction/?fbclid=IwAR1bXgnLjd3RqHvKz3TjZ1lqS5tLbqlqAg7wrCDeK1a94Oz5csS8VmSoCC810 lipca 1965 The Rolling Stones rozpoczęli czterotygodniową passę na pierwszym miejscu amerykańskiej listy singli z „(I Can't Get No) Satisfaction”, pierwszym topem grupy na tym rynku. W Wielkiej Brytanii piosenka była początkowo grana tylko w pirackich stacjach radiowych, ponieważ jej teksty uznano za zbyt sugestywne seksualnie.
Dwa miesiące wcześniej Keith Richards nagrał szorstką wersję riffu w pokoju hotelowym na Florydzie, przepuszczając go raz przed zaśnięciem. Później powiedział, że kiedy odsłuchał go rano, było około dwóch minut gry na gitarze akustycznej, zanim można było usłyszeć, jak upuszcza kostkę, a następnie Richards chrapie przez następne czterdzieści minut. Następnego dnia Keith Richards opracował otwierający gitarowy riff „Satisfaction”, po zakupie fuzzboxa Gibson Maestro. (Sukces piosenki zwiększył sprzedaż Gibsona fuzzbox, tak że cały dostępny asortyment wyprzedał się do końca 1965 roku!)
Jeden z najsłynniejszych 3-nutowych riffów gitarowych w historii, skończony utwór dał The Stones swój pierwszy numer 1 w Stanach Zjednoczonych. Piosenka była początkowo grana tylko w pirackich stacjach radiowych, ponieważ jej teksty uznano za zbyt sugestywne seksualnie.
Keith Richards powiedział, że riff gitarowy wymyślił we śnie, budząc się w środku nocy. Gitarzysta następnie nagrał riff i słowa „Nie mogę uzyskać żadnej satysfakcji” na swoim przenośnym magnetofonie i szybko zasnął.
Jagger powiedział później: „Brzmiało to jak piosenka ludowa, kiedy po raz pierwszy zaczęliśmy nad nią pracować, a Keithowi się to nie podobało, a Richards był zaniepokojony, że riff brzmiał zbyt podobnie do „Dancing in the Street” Marthy i Vandellas.
Kiedy Rolling Stones wykonali piosenkę w programie telewizyjnym Shindig! w 1965 r. cenzurowano wers „próbuję zrobić dziewczynę”. Czterdzieści lat później, kiedy zespół wykonał trzy piosenki podczas przerwy w przerwie Super Bowl XL w lutym 2006 roku, „Satisfaction” była jedyną z trzech piosenek, które nie zostały ocenzurowane podczas transmisji (pozostałe dwie to „Start Me Up” i „ Twarda sprawiedliwosć").
Utwór był szeroko opisywany przez różnorodną mieszankę aktów, z których niektóre nie pozostawiają słuchacza żadnej satysfakcji! Wersje Otisa Reddinga, Devo i Arethy Franklin są warte posłuchania, ale unikaj wersji Britney Spears, Vanilla Ice i… Billa Cosby'ego.
W 2004 roku magazyn Rolling Stone umieścił „Satysfakcję” na drugim miejscu na swojej liście 500 najlepszych piosenek wszechczasów.
