Sinead O'Connor, irlandzka piosenkarka najbardziej znana z przeboju „Nothing Compares 2 U” zmarła w wieku 56 lat.
Według The Telegraph nie wiadomo, jak zmarła. Przez całą swoją karierę zmagała się z problemami ze zdrowiem psychicznym, ostatnio w zeszłym roku po śmierci syna.
Urodzona 8 grudnia 1966 roku O'Connor była trzecim z pięciorga dzieci. Wychowana w rozbitej rodzinie, w której rzekomo była maltretowana przez oboje rodziców, przyszła muzyczka jako dziecko miała rutynowe kłopoty. W wieku 15 lat została umieszczona w prowadzonym przez kościół azylu. „Nigdy nie doświadczę takiej paniki, przerażenia i agonii z powodu czegokolwiek, co przeżyłam w tym miejscu” – piosenkarka wspominała później traumatyczne przeżycie. „Jeśli byłaś zła, wysyłali cię na górę, żebyś spała w domu starców. Jesteś tam w całkowitej ciemności, możesz poczuć zapach gówna, rzygów i wszystkiego, a te stare kobiety jęczą przez sen.
W tym czasie O'Connor zaczęła śpiewać, częściowo jako sposób na radzenie sobie z intensywnością swojej sytuacji. Jej pierwszym występem jako nastolatki było śpiewanie na weselu. To doświadczenie tak jej się spodobało, że postanowiła poświęcić się muzyce.
Początkująca piosenkarka dołączyła do zespołu w Dublinie, ostatecznie porzucając szkołę, by gonić za swoim marzeniem. Lokalne koncerty przyciągnęłyby uwagę dyrektorów muzycznych, którzy podpisali z O'Connor jej pierwszy kontrakt.
W 1986 roku piosenkarka napisała wspólnie z The Edge z U2 piosenkę „Heroine”. O'Connor zapewniła również wokale do utworu, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu Captive.
Rok później O'Connor wydała swój debiutancki album, The Lion and the Cobra. Płyta przyciągnęła uwagę całego świata i przyniosła piosenkarce pierwszą nominację do nagrody Grammy. Piosenki „Mandinka” i „I Want Your (Hands on Me)” były wielokrotnie emitowane w radiu, a ten ostatni utwór zyskał dodatkowe zainteresowanie po pojawieniu się w A Nightmare on Elm Street 4: The Dream Master. Mimo to, to kolejny longplay O'Connor naprawdę zaprowadził ją do sławy.
W 1990 roku piosenkarka wydała album I Do Not Want What I Haven't Got , na którym znalazł się jej wielki hit „Nothing Compares 2 U”. Piosenka została pierwotnie napisana przez Prince'a i po raz pierwszy wydana przez The Family w 1985 roku, ale nie zyskała wówczas większego uznania. W rękach O'Connor, pełna gniewu ballada mocy stała się światowym fenomenem. Piosenka trafiła na pierwsze miejsce w ponad 20 różnych krajach, w tym cztery tygodnie na szczycie listy Billboard Hot 100.
„Piosenka przypomniała mi moją matkę, która zmarła trzy lata wcześniej” — wyjaśniła później O'Connor w „Nothing Compares 2 U”, z czego nie zdała sobie sprawy, dopóki nie nakręciła teledysku do tej piosenki. „Nawiązałem emocjonalne połączenie, którego się nie spodziewałem – nie uderzyło mnie to, kiedy nagrywałem piosenkę. Zaczęło się tylko wtedy, gdy byłam filmowana. Więc siedziałam tam, myśląc o mojej matce i usilnie starając się nie wypłakać sobie oczu”.
„Nothing Compares 2 U” sprawiło, że O'Connor stała się światową supergwiazdą, co pozornie kłóciło się z jej buntowniczym charakterem. W 1992 roku piosenkarka pojawiła się w programie Saturday Night Live i trafiła na pierwsze strony gazet, podrywając zdjęcie papieża Jana Pawła II podczas wykonywania a cappella utworu „War” Boba Marleya . „Walcz z prawdziwym wrogiem” — wyzywająco oświadczyła O'Connor przed kamerą, składając oświadczenie przeciwko wykorzystywaniu dzieci w Kościele katolickim. Ustawa doprowadziłaby do burzy w mediach, a eksperci z całego świata zastanawialiby się nad kontrowersjami.
„Sinead O'Connor” nigdy nie miała być gwiazdą popu” – wyjaśniła później Today. „Byłam naprawdę protestującą piosenkarką”. Mimo że występ w SNL będzie prześladował O'Connor przez resztę jej życia publicznego, piosenkarka nigdy nie żałowała swoich czynów. „Nie żałuję, że to zrobiłem. To było genialne”.
Nawet po kontrowersjach związanych z rozdarciem papieża, O'Connor nadal była poszukiwaną piosenkarką. W 1993 roku nagrała piosenkę „You Made Me the Thief of Your Heart” – napisaną przez Bono – na ścieżkę dźwiękową do filmu W imię ojca. W 1994 roku była jednym z wielu gości specjalnych, którzy pojawili się na wydarzeniu muzycznym (a później na albumie koncertowym) A Celebration: The Music of Pete Townshend and the Who . Dalsza współpraca na przestrzeni lat obejmowałaby pracę z Dave'em Stewartem z Eurythmics, Peterem Gabrielem, Wyclefem Jeanem, Ianem Brownem i Mary J. Blige.
W sumie O'Connor wydała 10 albumów w latach 1987-2014, zdobywając jedną nagrodę Grammy, dwie nagrody Billboard Music Awards, trzy nagrody MTV Video Awards i nominację do Złotego Globu. W 2021 roku piosenkarka ogłosiła zakończenie kariery muzycznej. „Starzeję się i jestem zmęczona. Więc nadszedł czas, abym zawiesiła frędzle na sutkach, naprawdę dałam z siebie wszystko” – ogłosiła, ogłaszając, że jej ostatni album, No Veteran Dies Alone , ukaże się w 2022 roku. Później wycofała się z tych komentarzy, mówiąc, że nadal przeznaczony do zwiedzania.
O'Connor przez całe życie zmagała się różnymi problemami zdrowotnymi, w tym chorobą afektywną dwubiegunową, uzależnieniami i fibromialgią. Piosenkarka miała czworo dzieci i była czterokrotnie mężatką. 8 stycznia 2022 roku jej 17-letni syn Shane został znaleziony martwy. Zaledwie kilka dni później O'Connor zgłosiła się do szpitala po serii niepokojących tweetów. „Zdecydowałam się podążać za moim synem. Życie bez niego nie ma sensu. Wszystko, czego dotknę, rujnuję. Zostałam tylko dla niego. A teraz go nie ma” – napisała .
-----------------------------------------------------------------------
