DEVIN TOWNSEND PRESENTS ZILTOID THE OMNISCIENT (2007)
Devin Townsend's tenth solo record remains an absolute fan favorite to this day, a conceptual take of a nerdy alien tasked with finding the best cup of the coffee in the Universe, and being offended by the meager offerings put forward by Earth, summons his Ziltoidian warriors to attack and subjugate the planet. Most impressively, it's the one record Devin performed entirely on his own.
Curse you Devin Townsend! I do my best to limit a band's five star ratings and to avoid fanboyism, but this is the fourth classic by this modern genius. Ziltoid serves as the perfect close to the first chapter of his career, as it combines elements of the biting humor of Punky Bruster, the heaviness of Strapping Young Lad, and the ambiance of his solo work. His recent break from touring only enforces that stage one is complete. Ziltoid the Omniscient is a relief from the self-serious mentality that pervades prog metal and prog in general. Over a span of four months Devin wrote, recorded, and mixed the album by himself. Every instrument is either played or programmed by the Dev. The drum programming is near perfect, using Thomas Haake's Drumkit From Hell. The result is insanely technical drumming that alternates nicely between inhuman (duh) blastbeats, and mid-tempo crashes.
Ziltoid is a loose concept album that follows the story of the fourth-dimensional Ziltoid as he threatens the Earth for the perfect cup of coffee. He does so by pummeling the planet with his mighty guitar. The concept shifts several times to include the plight of Earth's hero Captain Spectacular, as well as to poke fun at his own career. Highlights are hard to pick out, as they're all magnificent. By Your Command sets the stage of the album by alternating tempos, moods, and vocals and Devin switches from shrieks to clean, airy vocals on a dime.Ziltoidia Attaxx! is one of the heaviest songs ever written by Devin, which is saying something. Despite the zany humor, songs like Solar Winds offer some soul-searching lyrics amongst the barrage of metal and wit. Every character is sung by Devin using different voices. Colour Your World is the climax of the concept, and it features Devin unleashing his incredible and unique scream as Ziltoid breaks down. The Greys is the perfect closer. It has wonderful vocals, monumental yet beautiful guitars, thunderous drums, and the trademark Devin ambiance.
This stands as Devin's most complex work yet, but it's also one of his most accessible. The varying moods, vocals, and melodies are dizzying. It isn't flawless, but it's topped my list of favorite 07 releases. With this release, Devin Townsend has crafted prog metal's Thick as a Brick. It is an irreverent concept album that mocks all other concept albums and the self-serious attitude that pollutes nearly all of progressive rock. Just remember, don't take it seriously, because Devin doesn't.
Dziesiąty solowy album Devina Townsenda do dziś pozostaje absolutnym faworytem fanów, koncepcyjne ujęcie nerdowatego kosmity, którego zadaniem jest znalezienie najlepszej filiżanki kawy we Wszechświecie, i obrażony skromnymi ofertami oferowanymi przez Ziemię, przywołuje swoich wojowników Ziltoidian, aby zaatakowali i podporządkowali sobie planetę. Co najbardziej imponujące, jest to jedyny album, który Devin wykonał całkowicie sam.
Przeklęty Devin Townsend! Staram się jak mogę, aby ograniczyć pięciogwiazdkowe oceny zespołu i unikać fanboyizmu, ale to czwarty klasyk tego współczesnego geniusza. Ziltoid stanowi idealne zakończenie pierwszego rozdziału jego kariery, ponieważ łączy elementy kąśliwego humoru Punky Bruster, ciężkości Strapping Young Lad i atmosfery jego solowej twórczości. Jego niedawna przerwa w trasach koncertowych tylko potwierdza, że pierwszy etap jest zakończony. Ziltoid the Omniscient to ulga od samopoważnej mentalności, która przenika progresywny metal i progres w ogóle. Przez cztery miesiące Devin sam napisał, nagrał i zmiksował album. Na każdym instrumencie grał lub programował Dev. Programowanie perkusji jest niemal idealne, przy użyciu Drumkit From Hell Thomasa Haake'a. Rezultatem jest niesamowicie techniczne granie na perkusji, które ładnie zmienia się między nieludzkimi (oczywiście) blastbeatami i średniotempowymi crashami.
Ziltoid to luźny album koncepcyjny, który opowiada historię czterowymiarowego Ziltoida, który grozi Ziemi, że dostanie idealną filiżankę kawy. Robi to, uderzając planetę swoją potężną gitarą. Koncepcja zmienia się kilka razy, aby uwzględnić trudną sytuację bohatera Ziemi, Kapitana Spectaculara, a także pośmiać się z jego własnej kariery. Trudno wybrać najlepsze momenty, ponieważ wszystkie są wspaniałe. By Your Command przygotowuje scenę albumu, zmieniając tempo, nastrój i wokal, a Devin błyskawicznie przechodzi od wrzasków do czystego, zwiewnego wokalu. Ziltoidia Attaxx! jest jedną z najcięższych piosenek kiedykolwiek napisanych przez Devina, co o czymś świadczy. Pomimo zwariowanego humoru, piosenki takie jak Solar Winds oferują kilka tekstów dociekliwych wśród nawałnicy metalu i dowcipu. Każda postać jest śpiewana przez Devina przy użyciu różnych głosów. Colour Your World to punkt kulminacyjny koncepcji, w którym Devin uwalnia swój niesamowity i unikalny krzyk, gdy Ziltoid się rozpada. The Greys to idealne zakończenie. Ma wspaniały wokal, monumentalne, ale piękne gitary, grzmiące perkusje i charakterystyczną atmosferę Devina.
To najbardziej złożone dzieło Devina, ale jest też jednym z jego najbardziej przystępnych. Zróżnicowane nastroje, wokale i melodie są oszałamiające. Nie jest bezbłędne, ale znalazło się na szczycie mojej listy ulubionych wydawnictw z 2007 roku. Dzięki temu wydawnictwu Devin Townsend stworzył Thick as a Brick progresywnego metalu. To niepoprawna konceptualna płyta, która wyśmiewa wszystkie inne konceptualne płyty i samopoważną postawę, która zanieczyszcza niemal cały progresywny rock. Pamiętaj tylko, nie traktuj jej poważnie, bo Devin tak nie robi.
1800iareyay
This quotation taken from the most critically acclaimed album by Devin Townsend to date - Terria - may very well put his entire career in a nutshell for his many fans. Having created so much music throughout the last decade, Devin Townsend, or as his followers like to call him, 'Crazy Devy', could never be blamed for making his music sloppily, yet he always knew the best way to combine a thorough approach and a bit of humour in the process. Those who are familiar with any of his work do not need to be told that Devin has no problems with not taking himself too seriously, as Townsend's music always contains surprising, serendipitous twists, his lyrics possess a quality that often borders on the ridiculous and his on stage presence includes bizarre antics, such as insulting his fans in ways considered unacceptable by many "prog" musicians. His aficionados know better, however, than to be offended by Devin's remarks, as they have learned well to accept the duality of his extremely charismatic work and on stage presence.
Ziltoid The Omniscient is simultaneously a unique and an ordinary album for Devin Townsend. The first thing to notice is that no session musicians or group mates have been used for the recording process. When you listen to the album, remember that every note, voice and sound has been played, recorded and produced by the man himself. That should drop you a hint that this album may be considered the essence of his work, especially because several themes and parts of different composition have a strong sense of déjà vu about them, and a person familiar with Devin's work will notice affinities with his previous albums (both solo and as a member of Strapping Young Lad) as flashbacks are provoked in his memory. The compositions on the album vary greatly and range from short and heavy numbers closer to his SYL material, seemingly radio friendly, emotional and down-to-earth songs and great epics with changing themes and quirky, spacey melodies. The album, as one would expect from Devin, is achingly memorable (if talking about riffs and melodies, vocal lines and lyrics) and contains some of his catchiest material to date. However, while the music may not particularly flabbergast anyone who has before experienced Infinity, Synchestra and any of his SYL work, the lyrics department deserve their own place for description.
'Eccentric' and 'comic' are the first adjectives that instantly come to one's mind whilst describing this concept album's story and lyrical content. The story is irony-filled and could be considered a great parody of many things at once: the sympathetic character common to DT's albums, silly concepts in the Prog-Metal genre(Devin must be the only one in the 'scene' - if such even exists - who is fully aware that his story is not meant to be taken seriously), cheesy science fiction and Townsend's career as a whole. The entire story of a hostile omniscient alien Ziltoid threatening to destroy our planet is a daydream of a layabout who works at a coffee shop and entertains himself by imagining such ridiculous stories. In his dream Ziltoid The Omniscient (or, as proved later by the protagonist Captain Spectacular, The Nerd) finds an unusual excuse to make an attack by requesting the Earth's ultimate cup of coffee. Disappointed by the gift (Fetid! How dare they present this to me! Foul, they hide their finest bean. Attack! ), Devin proceeds to mercilessly decimate the planet's population. The story henceforth keeps getting progressively more difficult to follow until failure leads Ziltoid to bitter enlightenment about his role and existence. One has to listen to the album on his own to experience the story instead of reading about it in a review, hence my very brief description. Depending on your type of sense of humour, the concept may seem either hilarious, unusual or nonsensical.
In conclusion, Ziltoid The Omniscient is a delightful new release from Devin Townsend that should please every person who has already become a fan of his work. Furthermore, if you still have not introduced his music to yourself this may be the perfect album to do so, as the common traits of the man's music are all here, without making the album ordinary and predictable even for his standards. If, on the other hand, his previous work was not of any interest to you, it is very doubtful that this record will change your mind. All in all, when it comes to Progressive Metal that does not take itself too seriously, Townsend's new album is a winner this year, especially knowing that the latest Sigh album is unfortunately a dud.
It can be predicted that the artist's followers will receive his latest output very warmly, and silly lines such as I am so omniscient, if there were to be two omniscientses, I would be both! will turn classic extremely quickly. While I do not feel this album is exactly a masterpiece, it is completely worth your time all things considered.
Ten cytat pochodzi z najbardziej chwalonego przez krytyków albumu Devina Townsenda do tej pory - Terria - i może streścić całą jego karierę dla jego licznych fanów. Stworzywszy tak wiele muzyki w ciągu ostatniej dekady, Devin Townsend, lub jak lubią go nazywać jego fani, „Crazy Devy”, nigdy nie może być obwiniany za niechlujne tworzenie swojej muzyki, ale zawsze wiedział, jak najlepiej połączyć gruntowne podejście i odrobinę humoru w tym procesie. Tym, którzy znają jego twórczość, nie trzeba mówić, że Devin nie ma problemu z tym, żeby nie traktować siebie zbyt poważnie, ponieważ muzyka Townsenda zawsze zawiera zaskakujące, niespodziewane zwroty akcji, jego teksty posiadają jakość, która często graniczy ze śmiesznością, a jego obecność na scenie obejmuje dziwaczne wybryki, takie jak obrażanie fanów w sposób uważany za niedopuszczalny przez wielu muzyków „progowych”. Jego miłośnicy wiedzą jednak, że nie należy obrażać się na uwagi Devina, ponieważ nauczyli się akceptować dualizm jego niezwykle charyzmatycznej pracy i obecności na scenie.
Ziltoid The Omniscient to jednocześnie wyjątkowy i zwyczajny album Devina Townsenda. Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że w procesie nagrywania nie użyto żadnych muzyków sesyjnych ani członków zespołu. Kiedy słuchasz albumu, pamiętaj, że każda nuta, głos i dźwięk zostały zagrane, nagrane i wyprodukowane przez samego człowieka. Powinno to dać ci wskazówkę, że ten album można uznać za esencję jego twórczości, zwłaszcza że kilka tematów i części różnych kompozycji ma silne poczucie déjà vu, a osoba zaznajomiona z twórczością Devina zauważy pokrewieństwo z jego poprzednimi albumami (zarówno solowymi, jak i jako członka Strapping Young Lad), ponieważ w jego pamięci pojawiają się retrospekcje. Kompozycje na albumie są bardzo zróżnicowane i obejmują krótkie i ciężkie numery bliższe jego materiałowi SYL, pozornie przyjazne dla radia, emocjonalne i przyziemne piosenki oraz wspaniałe epiki ze zmieniającymi się tematami i dziwacznymi, kosmicznymi melodiami. Album, jak można by się spodziewać po Devinie, jest boleśnie zapadający w pamięć (jeśli chodzi o riffy i melodie, linie wokalne i teksty) i zawiera niektóre z jego najbardziej chwytliwych materiałów do tej pory. Jednak, podczas gdy muzyka może nie wprawić w osłupienie nikogo, kto wcześniej doświadczył Infinity, Synchestra i któregokolwiek z jego dzieł SYL, dział tekstów zasługuje na własne miejsce w opisie.
„Ekscentryczny” i „komiczny” to pierwsze przymiotniki, które od razu przychodzą na myśl, opisując historię i treść tekstów tego albumu koncepcyjnego. Historia jest pełna ironii i można ją uznać za świetną parodię wielu rzeczy naraz: sympatycznej postaci typowej dla albumów DT, głupich koncepcji w gatunku Prog-Metal (Devin musi być jedyną osobą na „scenie” - jeśli taka w ogóle istnieje - która jest w pełni świadoma, że jego historia nie powinna być traktowana poważnie), tandetnej fantastyki naukowej i kariery Townsenda jako całości. Cała historia wrogiego wszechwiedzącego kosmity Ziltoida, który grozi zniszczeniem naszej planety, jest mrzonką próżniaka, który pracuje w kawiarni i bawi się, wyobrażając sobie takie śmieszne historie. W swoim śnie Ziltoid The Omniscient (lub, jak później udowodnił protagonista Captain Spectacular, The Nerd) znajduje niezwykły pretekst do ataku, prosząc o najlepszą filiżankę kawy na Ziemi. Rozczarowany prezentem (Fetid! Jak śmią mi to przedstawić! Ohydny, ukrywają swoją najlepszą fasolę. Atak!), Devin bezlitośnie dziesiątkuje populację planety. Odtąd historia staje się coraz trudniejsza do zrozumienia, aż porażka prowadzi Ziltoida do gorzkiego oświecenia na temat jego roli i istnienia. Trzeba posłuchać albumu samemu, aby doświadczyć historii, zamiast czytać o niej w recenzji, stąd mój bardzo krótki opis. W zależności od poczucia humoru koncepcja może wydawać się zabawna, niezwykła lub bezsensowna.
Podsumowując, Ziltoid The Omniscient to zachwycająca nowa płyta Devina Townsenda, która powinna zadowolić każdego, kto już został fanem jego twórczości. Ponadto, jeśli jeszcze nie zapoznałeś się z jego muzyką, może to być idealny album, aby to zrobić, ponieważ wszystkie wspólne cechy muzyki tego człowieka są tutaj, bez czynienia albumu zwyczajnym i przewidywalnym nawet jak na jego standardy. Jeśli z drugiej strony jego poprzednia twórczość nie była dla Ciebie interesująca, to bardzo wątpliwe, że ta płyta zmieni Twoje zdanie. Podsumowując, jeśli chodzi o Progressive Metal, który nie traktuje siebie zbyt poważnie, nowy album Townsenda jest tegorocznym zwycięzcą, zwłaszcza wiedząc, że najnowszy album Sigh jest niestety niewypałem.
Można przewidzieć, że fani artysty przyjmą jego najnowsze dzieło bardzo ciepło, a głupie teksty, takie jak Jestem tak wszechwiedzący, gdyby było dwóch wszechwiedzących, byłbym obydwoma!, bardzo szybko staną się klasyką. Chociaż nie uważam, że ten album jest arcydziełem, to jednak jest całkowicie wart Twojego czasu, biorąc wszystko pod uwagę.
Trickster F.
1. ZTO 01:17
2. By Your Command 08:09
3. Ziltoidia Attaxx!!! 03:42
4. Solar Winds 09:46
5. Hyperdrive 03:47
6. N9 05:30
7. Planet Smasher 05:44
8. Omnidimensional Creator 00:48
9. Color Your World 09:44
10. The Greys 04:15
11. Tall Latte 01:03
Devin Townsend - vocals, guitar, bass, keyboards, programming, production, mixing, engineering
https://www.youtube.com/watch?v=QwOzuSwrDjk
